Thailand staat bekend als het land van de glimlach maar deze titel verdient Cambodja net zo. Als je na een dag reizen de grens over gaat straalt de vriendelijkheid van de Cambodjanen je al tegemoet.

Meteen is duidelijk dat het een arm land is maar met zo veel vriendelijkheid voel je je de koning te rijk.
Vooral de soms hele jonge kinderen die je groeten doen je hart smelten.

Wonderlijk dat deze mensen ondanks hun recente verleden vol gruwelijkheden toch hun hart openstellen en veel liefde te geven hebben.

De tempels van Angkor bij Siem Riep, en dan voornamelijk Angkor Wat (tempel van de heilige stad) is de nationale trots en het nationale symbool. Het is het grootste religieuze bouwwerk ter wereld en gebouwd in slechts 32 jaar. De Khmer wordt bestempeld als een van de meest geniale volkeren ter wereld.

Indrukwekkende feitjes maar dat is uiteindelijk niet wat beklijft. Over een paar maanden herinner ik me vooral het contact en de gastvrijheid. Hoe er een warme zwarte koffie voor ons gezet werd terwijl ze zelf koude koffie met melk en suiker drinken. Of hoe een meisje van een jaar of 6 je met haar grote bruine ogen recht aankijkt en vraagt naar je naam. Of hoe de buschauffeur tien minuten later vertrekt omdat je paspoort in het hotel hebt laten liggen. Of hoe je een stoel aangeboden krijgt en in iemands huis mag zitten terwijl je een kokosnoot drinkt. Daar kan toch uiteindelijk geen tempel tegenop.